Ik las in het boek "Now What" van Dan John over een fenomeen wat hij Shark Habits noemt.
Een witte haai jaagt op zijn prooi door vanuit de diepte in één keer in volle vaart omhoog te schieten en zijn driekhoekige en gekartelde tandjes te verankeren in een stukje zeehond. One bite..... aaaaaaaaaaand it's gone. Voorbeeldje zien?
Net als deze joekel van een haai, kun ook jij gewoontes aannemen die je doet of niet doet. Ze zijn binair; één of nul. Lichtschakelaar aan of uit. Zwanger of niet zwanger. En niet een beetje, maar in zijn geheel of geheel niet.
Een voorbeeld van dit soort gewoontes is voor mij om mijn (persoonlijke) doelstelling te ordenen in een hiërarchie. Hierdoor is voor mij duidelijk hoe een kleine actie of doelstelling bijdraagt aan het overkoepelend doel (in mijn geval; het realiseren van potentieel in mezelf in anderen). Een ander voorbeeld is om in het contact met patiënten uit eigen initiatief altijd de drie goede vragen die de Nederlandse Patiëntenfederatie voorstelt aan bod te laten komen, zodat de patiënt samen met mij een keuze kan maken over het behandelplan. Of ik dwing mijzelf bijvoorbeeld nooit een werkdag af te ronden voordat de administratie compleet is zodat ik mijn eigen klinisch redeneren kan toetsen op logische verbanden en volledigheid.
Allemaal voorbeelden van dingen die je maar één keer (goed) hoeft te doen, zodat je er in het vervolg geen omkijken meer naar hebt.
Eind goed al goed.
Voor die haai en voor jou, voor die zeehond niet.